Dalam beberapa tahun kebelakangan ini, semakin ramai orang telah memberi lebih perhatian kepada peranan terapi oksigen dalam penjagaan kesihatan. Terapi oksigen bukan sahaja kaedah perubatan yang penting dalam perubatan, tetapi juga rejimen kesihatan rumah yang bergaya.
Apakah Terapi Oksigen?
Terapi oksigen adalah langkah perubatan yang melegakan atau membetulkan keadaan hipoksia badan dengan meningkatkan kepekatan oksigen dalam udara yang disedut.
Mengapa anda memerlukan oksigen?
Ia digunakan terutamanya untuk melegakan keadaan yang berlaku semasa hipoksia, seperti pening, berdebar-debar, sesak dada, lemas, dll. Ia juga digunakan untuk merawat penyakit utama. Pada masa yang sama, oksigen juga boleh meningkatkan daya tahan badan dan menggalakkan metabolisme.
Kesan Oksigen
Penyedutan oksigen boleh membantu meningkatkan oksigen darah dan membantu sistem pernafasan pesakit kembali normal secepat mungkin. Biasanya berterusan dalam terapi oksigen, boleh mengurangkan keadaan dengan berkesan. Selain itu, oksigen boleh meningkatkan fungsi neurologi pesakit, fungsi imun badan dan metabolisme badan.
Kontraindikasi dan petunjuk untuk oksigen
Tiada kontraindikasi mutlak untuk penyedutan oksigen
Oksigen sesuai untuk hipoksemia akut atau kronik, Seperti: melecur, jangkitan paru-paru, COPD, kegagalan jantung kongestif, embolisme pulmonari, kejutan dengan kecederaan paru-paru akut, keracunan karbon monoksida atau sianida, embolisme gas dan keadaan lain.
Prinsip oksigen
Prinsip preskripsi:Oksigen harus digunakan sebagai ubat khas dalam terapi oksigen, dan preskripsi atau arahan doktor untuk terapi oksigen harus dikeluarkan.
Prinsip de-eskalasi: Bagi pesakit yang mengalami hipoksemia teruk yang tidak diketahui puncanya, prinsip de-eskalasi perlu dilaksanakan, dan terapi oksigen daripada kepekatan tinggi kepada kepekatan rendah harus dipilih mengikut keadaan.
Prinsip berorientasikan matlamat: Pilih sasaran terapi oksigen yang munasabah mengikut penyakit yang berbeza. Bagi pesakit yang berisiko pengekalan karbon dioksida, sasaran ketepuan oksigen yang disyorkan ialah 88%-93%, dan bagi pesakit tanpa risiko pengekalan karbon dioksida, sasaran ketepuan oksigen yang disyorkan ialah 94-98%
Alat pernafasan oksigen yang biasa digunakan
- tiub oksigen
Oksigen yang paling biasa digunakan dalam amalan klinikal, Pecahan isipadu oksigen yang disedut oleh tiub oksigen adalah berkaitan dengan kadar aliran oksigen, tetapi tiub oksigen tidak boleh dilembapkan sepenuhnya, dan pesakit tidak boleh bertolak ansur dengan kadar aliran melebihi 5L/min.
- Topeng
- Topeng biasa: Ia boleh memberikan pecahan isipadu oksigen inspirasi sebanyak 40-60%, dan kadar aliran oksigen tidak boleh kurang daripada 5L/min. Ia sesuai untuk pesakit yang mengalami hipoksemia dan tiada risiko hiperkapnia.
- Topeng simpanan oksigen pernafasan semula dan bukan pernafasan semula separa: Untuk topeng pernafasan semula separa dengan pengedap yang baik, apabila aliran oksigen adalah 6-10L/min, pecahan volum oksigen inspirasi boleh mencapai 35-60%. Kadar aliran oksigen topeng bukan pernafasan mestilah sekurang-kurangnya 6L/min. Mereka tidak sesuai untuk mereka yang mempunyai risiko pengekalan CO2. pesakit dengan penyakit pulmonari obstruktif kronik.
- Topeng Venturi: Ia adalah peranti bekalan oksigen ketepatan aliran tinggi boleh laras yang boleh memberikan kepekatan oksigen sebanyak 24%, 28%, 31%, 35%, 40% dan 60%. Ia sesuai untuk pesakit hipoksia dengan hiperkapnia.
- Peranti terapi oksigen aliran tinggi transnasal:Peranti terapi oksigen aliran tinggi hidung termasuk sistem oksigen kanula hidung dan pengadun oksigen udara. Ia digunakan terutamanya dalam kegagalan pernafasan akut, terapi oksigen berurutan selepas extubation, bronkoskopi dan operasi invasif lain. Dalam aplikasi klinikal, kesan yang paling jelas adalah pada pesakit dengan kegagalan pernafasan hipoksik akut.
Kaedah operasi tiub oksigen hidung
Arahan penggunaan: Masukkan palam hidung pada tiub penyedutan oksigen ke dalam lubang hidung, gelungkan tiub dari belakang telinga pesakit ke bahagian depan leher dan letakkan pada telinga.
Nota: Oksigen dibekalkan melalui tiub penyedutan oksigen pada kelajuan maksimum 6L/min. Mengurangkan kadar aliran oksigen boleh mengurangkan berlakunya kekeringan dan ketidakselesaan hidung. Panjang tiub penyedut oksigen tidak boleh terlalu panjang untuk mengelakkan risiko tercekik dan lemas.
Kelebihan dan Kekurangan Nasal Oxygen Cannula
Kelebihan utama penyedutan oksigen tiub oksigen hidung ialah ia mudah dan mudah, dan tidak menjejaskan kahak dan makan. Kelemahannya ialah kepekatan oksigen tidak tetap dan mudah dipengaruhi oleh pernafasan pesakit.
Bagaimana untuk oksigen dengan topeng biasa
Topeng biasa tidak mempunyai beg simpanan udara. Terdapat lubang ekzos pada kedua-dua belah topeng. Udara di sekeliling boleh beredar apabila menarik nafas dan gas boleh dihembus apabila menghembus nafas.
Nota: Talian paip yang terputus atau kadar aliran oksigen yang rendah akan menyebabkan pesakit menerima oksigen yang tidak mencukupi dan menghirup semula karbon dioksida yang dihembus. Oleh itu, perhatian harus diberikan kepada pemantauan masa nyata dan penyelesaian tepat pada masanya bagi sebarang masalah yang timbul.
Kelebihan oksigen dengan topeng biasa
Tidak merengsa, untuk pesakit yang bernafas melalui mulut
Boleh memberikan kepekatan oksigen inspirasi yang lebih berterusan
Perubahan dalam corak pernafasan tidak mengubah kepekatan oksigen yang diilhamkan
Boleh melembapkan oksigen, menyebabkan sedikit kerengsaan pada mukosa hidung
Gas aliran tinggi boleh menggalakkan penyingkiran karbon dioksida yang dihembus dalam topeng, dan pada dasarnya tiada penyedutan karbon dioksida yang berulang.
Kaedah oksigen topeng Venturi
Topeng Venturi menggunakan prinsip pencampuran jet untuk mencampurkan udara ambien dengan oksigen. Dengan melaraskan saiz lubang masuk oksigen atau udara, gas bercampur Fio2 yang diperlukan dihasilkan. Bahagian bawah topeng Venturi mempunyai entrainment warna yang berbeza, mewakili apertur yang berbeza.
NOTA: Topeng Venturi dikodkan warna oleh pengilang, jadi penjagaan khas diperlukan untuk menetapkan kadar aliran oksigen dengan betul seperti yang dinyatakan.
Kaedah kanula hidung aliran tinggi
Sediakan oksigen pada kadar aliran melebihi 40L/min, mengatasi aliran oksigen yang tidak mencukupi yang disebabkan oleh kanula hidung biasa dan topeng kerana had kadar aliran. Oksigen dipanaskan dan dilembapkan untuk mengelakkan ketidakselesaan pesakit dan kecederaan akhir tahun. Kanula hidung aliran tinggi menghasilkan tekanan hembusan akhir positif yang sederhana. Ia melegakan atelektasis dan meningkatkan kapasiti sisa berfungsi, meningkatkan kecekapan pernafasan dan mengurangkan keperluan untuk intubasi endotrakeal dan pengudaraan mekanikal.
Langkah-langkah operasi: pertama, sambungkan tiub oksigen ke saluran paip oksigen hospital, sambungkan tiub udara ke saluran paip udara hospital, tetapkan kepekatan oksigen yang diperlukan pada pengadun udara-oksigen, dan laraskan kadar aliran pada meter aliran untuk menukar tinggi -flow nose Kateter disambungkan ke litar pernafasan untuk memastikan aliran udara yang mencukupi melalui halangan hidung. Benarkan gas memanaskan dan melembapkan sebelum kanulasi pesakit, letakkan palam hidung di lubang hidung dan selamatkan kanula (hujungnya tidak boleh menutup lubang hidung sepenuhnya)
Nota: Sebelum menggunakan kanula hidung aliran tinggi pada pesakit, ia hendaklah disediakan mengikut arahan pengilang atau di bawah bimbingan profesional
Mengapa menggunakan pelembapan semasa menyedut oksigen?
Oksigen perubatan adalah oksigen tulen. Gas itu kering dan tidak mempunyai lembapan. Oksigen kering akan merengsakan mukosa saluran pernafasan atas pesakit, mudah menyebabkan ketidakselesaan pesakit, malah menyebabkan kerosakan mukosa. Oleh itu, untuk mengelakkan perkara ini berlaku, botol pelembapan perlu digunakan semasa memberi oksigen.
Apakah air yang perlu ditambah ke dalam botol pelembapan?
Cecair pelembapan mestilah air tulen atau air untuk suntikan, dan boleh diisi dengan air masak sejuk atau air suling
Pesakit manakah yang memerlukan terapi oksigen jangka panjang?
Pada masa ini, orang yang mengambil oksigen jangka panjang terutamanya termasuk pesakit dengan hipoksia kronik yang disebabkan oleh kekurangan kardiopulmonari, seperti pesakit dengan COPD jangka pertengahan dan terminal, fibrosis pulmonari interstisial peringkat akhir dan kekurangan ventrikel kiri kronik. Orang tua sering menjadi mangsa utama penyakit ini.
Klasifikasi aliran oksigen
Kepekatan oksigen penyedutan oksigen aliran rendah 25-29%,1-2L/min, sesuai untuk pesakit dengan hipoksia yang disertai dengan pengekalan karbon dioksida, seperti penyakit pulmonari obstruktif kronik, kegagalan pernafasan jenis II, cor pulmonale, edema pulmonari, pesakit pasca operasi, pesakit yang mengalami kejutan, koma atau penyakit otak, dsb.
Kepekatan penyedutan oksigen aliran sederhana 40-60%, 3-4L/min, sesuai untuk pesakit yang mengalami hipoksia dan tiada pengekalan karbon dioksida
Penyedutan oksigen aliran tinggi mempunyai kepekatan oksigen yang disedut lebih daripada 60% dan lebih daripada 5L/min. Ia sesuai untuk pesakit yang mengalami hipoksia yang teruk tetapi bukan pengekalan karbon dioksida. Seperti penangkapan pernafasan dan peredaran darah akut, penyakit jantung kongenital dengan shunt kanan ke kiri, keracunan karbon monoksida, dsb.
Mengapa anda memerlukan oksigen selepas pembedahan?
Anestesia dan kesakitan dengan mudah boleh menyebabkan sekatan pernafasan pada pesakit dan membawa kepada hipoksia, jadi pesakit perlu diberi oksigen untuk meningkatkan tekanan separa oksigen darah pesakit dan tepu, menggalakkan penyembuhan luka pesakit, dan mencegah kerosakan pada otak dan sel miokardium. Melegakan kesakitan selepas pembedahan pesakit
Mengapa memilih penyedutan oksigen berkepekatan rendah semasa terapi oksigen untuk pesakit paru-paru kronik?
Oleh kerana penyakit pulmonari obstruktif kronik adalah gangguan pengudaraan paru-paru yang berterusan yang disebabkan oleh pengehadan aliran udara, pesakit mempunyai tahap hipoksemia dan pengekalan karbon dioksida yang berbeza-beza. Mengikut prinsip bekalan oksigen “karbon dioksida pesakit Apabila tekanan separa karbon dioksida meningkat, penyedutan oksigen kepekatan rendah harus diberikan; apabila tekanan separa karbon dioksida adalah normal atau berkurangan, penyedutan oksigen kepekatan tinggi boleh diberikan."
Mengapa pesakit trauma otak memilih terapi oksigen?
Terapi oksigen boleh membantu meningkatkan kesan terapeutik pesakit yang mengalami trauma otak, menggalakkan pemulihan fungsi saraf, memperbaiki edema sel saraf dan tindak balas keradangan, mengurangkan kerosakan sel saraf oleh bahan toksik endogen seperti radikal bebas oksigen, dan mempercepatkan pemulihan yang rosak. tisu otak.
Mengapa keracunan oksigen?
“Keracunan” disebabkan oleh menyedut oksigen berlebihan melebihi keperluan normal badan
Gejala keracunan oksigen
Keracunan oksigen biasanya ditunjukkan dalam kesannya pada paru-paru, dengan gejala seperti edema pulmonari, batuk, dan sakit dada; kedua, ia juga mungkin nyata sebagai ketidakselesaan mata, seperti kecacatan penglihatan atau sakit mata. Dalam kes yang teruk, ia akan menjejaskan sistem saraf dan membawa kepada gangguan neurologi. Di samping itu, menyedut oksigen yang berlebihan juga boleh menghalang pernafasan anda, menyebabkan pernafasan terhenti, dan mengancam nyawa.
Rawatan ketoksikan oksigen
Mencegah lebih baik daripada mengubati. Elakkan terapi oksigen berkepekatan tinggi jangka panjang. Sebaik sahaja ia berlaku, mula-mula rendahkan kepekatan oksigen. Perhatian khusus diperlukan: perkara yang paling penting ialah memilih dan mengawal kepekatan oksigen dengan betul.
Adakah penyedutan oksigen yang kerap menyebabkan pergantungan?
Tidak, oksigen diperlukan untuk tubuh manusia berfungsi pada setiap masa. Tujuan menyedut oksigen adalah untuk meningkatkan bekalan oksigen badan. Sekiranya keadaan hipoksia bertambah baik, anda boleh berhenti menyedut oksigen dan tidak akan ada pergantungan.
Mengapa penyedutan oksigen menyebabkan atelektasis?
Apabila pesakit menyedut oksigen berkepekatan tinggi, sejumlah besar nitrogen dalam alveoli digantikan. Sebaik sahaja terdapat halangan bronkial, oksigen dalam alveoli tempat ia berada akan diserap dengan cepat oleh darah peredaran pulmonari, menyebabkan atelektasis penyedutan. Ia ditunjukkan oleh kerengsaan, pernafasan dan degupan jantung. Mempercepatkan, tekanan darah meningkat, dan kemudian anda mungkin mengalami kesukaran bernafas dan koma.
Langkah-langkah pencegahan: Tarik nafas dalam-dalam untuk mengelakkan rembesan daripada menyekat saluran pernafasan
Adakah tisu berserabut retrolental membiak selepas penyedutan oksigen?
Kesan sampingan ini hanya dilihat pada bayi baru lahir, dan lebih kerap berlaku pada bayi pramatang. Ia disebabkan terutamanya oleh vasokonstriksi retina, fibrosis retina, dan akhirnya membawa kepada buta yang tidak dapat dipulihkan.
Langkah-langkah pencegahan: Apabila bayi baru lahir menggunakan oksigen, kepekatan oksigen dan masa penyedutan oksigen mesti dikawal
Apakah kemurungan pernafasan?
Ia adalah perkara biasa pada pesakit dengan kegagalan pernafasan jenis II. Oleh kerana tekanan separa karbon dioksida telah berada pada paras yang tinggi untuk masa yang lama, pusat pernafasan telah kehilangan kepekaan terhadap karbon dioksida. Ini adalah keadaan di mana peraturan pernafasan dikekalkan terutamanya oleh rangsangan kemoreseptor periferal oleh hipoksia. Jika ini berlaku Apabila pesakit diberi oksigen berkepekatan tinggi untuk disedut, kesan rangsangan hipoksia pada pernafasan akan lega, yang akan memburukkan lagi kemurungan pusat pernafasan dan juga menyebabkan pernafasan terhenti.
Langkah-langkah pencegahan: Berikan oksigen berterusan kepekatan rendah, aliran rendah (aliran oksigen 1-2L/min) kepada pesakit dengan kegagalan pernafasan II untuk mengekalkan pernafasan normal.
Mengapa pesakit kritikal perlu berehat semasa penyedutan oksigen aliran tinggi?
Bagi mereka yang mempunyai keadaan kritikal dan hipoksia akut, oksigen aliran tinggi boleh diberikan pada 4-6L/min. Kepekatan oksigen ini boleh mencapai 37-45%, tetapi masa tidak boleh melebihi 15-30 minit. Jika perlu, gunakan sekali lagi setiap 15-30 minit.
Oleh kerana pusat pernafasan pesakit jenis ini kurang sensitif terhadap rangsangan pengekalan karbon dioksida dalam badan, ia bergantung terutamanya pada oksigen hipoksik untuk merangsang kemoreseptor badan aorta dan sinus karotid untuk mengekalkan pernafasan melalui refleks. Jika pesakit diberi oksigen aliran tinggi, keadaan hipoksia Apabila dilepaskan, rangsangan refleks pernafasan oleh badan aorta dan sinus karotid melemah atau hilang, yang boleh menyebabkan apnea dan membahayakan nyawa.
Masa siaran: 23-Okt-2024