Adakah anda tahu tentang penyedutan oksigen?

Penghakiman dan Klasifikasi Hipoksia

Mengapa terdapat hipoksia?

Oksigen adalah bahan utama yang mengekalkan kehidupan. Apabila tisu tidak menerima oksigen yang mencukupi atau mengalami kesukaran menggunakan oksigen, menyebabkan perubahan abnormal dalam fungsi metabolik badan, keadaan ini dipanggil hipoksia.

Asas untuk menilai hipoksia

Tahap dan gejala hipoksia

Klasifikasi hipoksia

Kepekatan oksigen yang rendah dalam gas yang disedut, disfungsi hembusan luar, penyusutan vena ke dalam arteri, dsb. Biasa dilihat dalam penyakit paru-paru obstruktif kronik dan penyakit jantung kongenital seperti tetralogi Fallot.

Mengurangkan jumlah atau sifat hemoglobin yang diubah, seperti anemia, keracunan karbon monoksida, dan methemoglobinemia.

hipoksia peredaran darah

hipoksia organisasi

Disebabkan oleh penggunaan oksigen yang tidak normal oleh sel tisu, seperti keracunan sianida.

Terapi penyedutan oksigen dan tujuannya

Dalam keadaan biasa, orang yang sihat menghirup udara secara semula jadi dan menggunakan oksigen di dalamnya untuk mengekalkan keperluan metabolik. Apabila penyakit atau keadaan abnormal tertentu membawa kepada hipoksia dalam badan, peralatan tertentu mesti digunakan untuk membekalkan oksigen kepada pesakit, meningkatkan tekanan separa oksigen arteri (PaO2) dan ketepuan oksigen (SaO2), memperbaiki hipoksia, menggalakkan metabolisme, dan mengekalkan kehidupan. Aktiviti.

Faedah penyedutan oksigen

• Melegakan angina pectoris dan mencegah infarksi miokardium
• Mencegah kematian mengejut akibat penyakit jantung koronari
• Rawatan yang baik untuk asma
• Berkesan merawat emfisema, penyakit jantung paru-paru, dan bronkitis kronik
• Penyedutan oksigen mempunyai kesan terapeutik tambahan pada diabetes: penyelidikan semasa menunjukkan bahawa diabetes berkaitan dengan kekurangan oksigen badan. Pesakit diabetes mempunyai tekanan kapilari yang jauh lebih rendah, dan sel-sel tisu tidak dapat memperoleh oksigen sepenuhnya, yang membawa kepada kemerosotan fungsi sel dan metabolisme glukosa. Oleh itu, pelaksanaan terapi oksigen untuk pesakit diabetes telah menarik perhatian komuniti perubatan.
• Penyedutan oksigen boleh memainkan peranan penjagaan kesihatan dalam orang yang sihat: pencemaran udara, penggunaan biasa penyaman udara, penyedutan oksigen yang kerap boleh membersihkan sistem pernafasan, meningkatkan fungsi organ dalaman, meningkatkan imuniti menyeluruh badan, dan mencegah pelbagai penyakit.

Apakah klasifikasi terapi oksigen?

• Bekalan oksigen kepekatan tinggi (5-8L/min): Ia digunakan untuk kegagalan pernafasan akut seperti pernafasan dan serangan jantung, sindrom gangguan pernafasan akut, keracunan akut (seperti keracunan karbon monoksida atau keracunan gas) kemurungan pernafasan, dsb., di mana kepekatan tinggi atau oksigen tulen mesti digunakan setiap saat untuk menyelamat, tetapi ia tidak sesuai untuk kegunaan jangka panjang. untuk mengelakkan keracunan oksigen atau komplikasi lain.
• Bekalan oksigen kepekatan sederhana (3-4L/min): Ia sesuai untuk pesakit anemia, kekurangan jantung, kejutan, dsb. yang tidak mempunyai sekatan ketat terhadap kepekatan oksigen yang disedut.
• Bekalan oksigen kepekatan rendah (1-2L/min): Biasanya digunakan untuk bronkitis kronik, emfisema, penyakit jantung pulmonari, dsb., juga dikenali sebagai penyakit paru-paru obstruktif kronik. Tekanan separa oksigen darah yang terlalu tinggi boleh melemahkan rangsangan refleks sinus karotid ke pusat pernafasan, dengan itu mengurangkan pengudaraan dan memburukkan pengekalan karbon dioksida. mungkin. Oleh itu, oksigen harus digunakan dengan berhati-hati, dan penyedutan oksigen berterusan berkepekatan rendah biasanya digunakan.

Kepekatan oksigen dan aliran oksigen

Kepekatan oksigen: Perkadaran oksigen yang terkandung dalam udara. Kepekatan oksigen dalam udara atmosfera normal ialah 20.93%

• Oksigen kepekatan rendah <35%
• Oksigen kepekatan sederhana 35%-60%
• Oksigen kepekatan tinggi> 60%

Aliran oksigen: merujuk kepada aliran oksigen yang diselaraskan untuk pesakit, unit L/min.

Penukaran aliran oksigen kepekatan oksigen

• Kanula hidung, kesesakan hidung: Kepekatan oksigen (%) = 21+4X aliran oksigen (L/min)
• Bekalan oksigen topeng (terbuka dan tertutup): kadar aliran mestilah lebih daripada 6 L/min
• Alat pernafasan mudah: kadar aliran oksigen 6 L/min, kepekatan oksigen yang disedut kira-kira 46%-60%
• Ventilator: Kepekatan oksigen = 80X aliran oksigen (L/min) / isipadu pengudaraan + 20

Klasifikasi terapi oksigen-Mengikut kaedah bekalan oksigen

Perkara yang perlu diberi perhatian apabila menggunakan oksigen

• Penggunaan oksigen yang selamat: Melaksanakan "empat pencegahan" dengan berkesan: pencegahan gempa bumi, pencegahan kebakaran, pencegahan haba dan pencegahan minyak. Sekurang-kurangnya 5 meter dari dapur dan 1 meter dari pemanas. Oksigen tidak boleh digunakan. Apabila penunjuk pada tolok tekanan ialah 5kg/cm2, ia tidak boleh digunakan semula.
• Patuhi dengan ketat prosedur operasi oksigen: Apabila menggunakan oksigen, anda harus menggunakannya terlebih dahulu. Apabila berhenti, tarik keluar kateter dahulu dan kemudian matikan oksigen. Apabila menukar kadar aliran di tengah jalan, anda harus memisahkan oksigen dan kateter hidung terlebih dahulu, laraskan kadar aliran sebelum menyambung.
• Perhatikan kesan penggunaan oksigen: sianosis berkurangan, kadar denyutan jantung lebih perlahan daripada sebelumnya, sesak nafas lega, keadaan mental bertambah baik, dan trend dalam pelbagai penunjuk analisis gas darah, dsb.
• Tukar kanula hidung dan larutan pelembapan setiap hari (1/3-1/2 penuh air suling atau disterilkan)
• Pastikan penggunaan kecemasan: silinder oksigen yang tidak digunakan atau kosong hendaklah digantung dengan tanda "penuh" atau "kosong".

Langkah berjaga-jaga utama untuk penyedutan oksigen

• Perhatikan dengan teliti kesan terapi oksigen: Jika simptom seperti dyspnea berkurangan atau lega, dan degupan jantung normal atau hampir normal, ini menunjukkan bahawa terapi oksigen berkesan. Jika tidak, puncanya harus dicari dan ditangani tepat pada masanya.
• Bekalan oksigen berkepekatan tinggi tidak boleh disediakan terlalu lama. Secara amnya dipercayai bahawa jika kepekatan oksigen adalah> 60% dan berterusan selama lebih daripada 24 jam, keracunan oksigen mungkin berlaku.
• Bagi pesakit yang mengalami keterukan akut penyakit pulmonari obstruktif kronik, penyedutan oksigen terkawal (iaitu berterusan kepekatan rendah) harus diberikan secara amnya.
• Beri perhatian kepada pemanasan dan pelembapan: Mengekalkan suhu 37°C dan kelembapan 95% hingga 100% dalam saluran pernafasan adalah syarat yang perlu untuk fungsi pembersihan normal sistem mukosiliari.
• Cegah pencemaran dan penyumbatan saluran: Perkara harus ditukar dan dibersihkan serta dinyahjangkit secara berkala untuk mengelakkan jangkitan silang. Kateter dan halangan hidung perlu diperiksa pada bila-bila masa untuk melihat sama ada ia disekat oleh rembesan dan diganti dalam masa untuk memastikan terapi oksigen yang berkesan dan selamat.

Piawaian untuk pencegahan dan rawatan komplikasi biasa penyedutan oksigen

Komplikasi 1: Rembesan pernafasan kering

Pencegahan dan rawatan: Oksigen yang keluar dari peranti bekalan oksigen kering. Selepas penyedutan, ia boleh mengeringkan mukosa pernafasan dan membuat rembesan kering dan sukar untuk dilepaskan. Air suling hendaklah ditambah ke dalam botol pelembapan, dan air yang disterilkan hendaklah ditambah untuk melembapkan oksigen.

Komplikasi 2: Kemurungan pernafasan

Pencegahan dan rawatan: Semasa hipoksemia, penurunan PaO2 boleh merangsang kemoreseptor periferal, merangsang pusat pernafasan secara refleks, dan meningkatkan pengudaraan paru-paru. Jika pesakit bergantung pada pengujaan refleks ini untuk mengekalkan pernafasan untuk jangka masa yang lama (seperti pesakit dengan penyakit jantung paru-paru dan kegagalan pernafasan jenis II), menyedut kepekatan oksigen yang tinggi boleh menghilangkan mekanisme refleks ini, menghalang pernafasan spontan, dan juga menyebabkan Pernafasan terhenti. . Oleh itu, adalah perlu untuk menyediakan oksigen terkawal aliran rendah, kepekatan rendah dan memantau perubahan dalam PaO2 untuk mengekalkan PaO2 pesakit pada 60mmHg.

Komplikasi 3: Atelektasis penyerapan

Pencegahan dan rawatan: Selepas pesakit menyedut kepekatan oksigen yang tinggi, sejumlah besar nitrogen dalam alveoli digantikan. Sebaik sahaja bronkus disekat, oksigen dalam alveoli boleh diserap dengan cepat oleh aliran darah yang beredar, menyebabkan alveoli runtuh dan menyebabkan atelektasis. Oleh itu, mencegah halangan pernafasan adalah kunci. Langkah-langkah termasuk menggalakkan pesakit untuk menarik nafas panjang dan batuk, menguatkan pelepasan kahak, menukar posisi badan dengan kerap, dan mengurangkan kepekatan oksigen (<60%). Pesakit yang menggunakan ventilator boleh dicegah dengan menambahkan tekanan akhir ekspirasi positif (PEEP).

Komplikasi 4: Hiperplasia tisu berserabut retrolental

Pencegahan dan rawatan: Selepas menggunakan oksigen berkepekatan tinggi, tekanan separa oksigen arteri yang berlebihan (PaO2 mencapai lebih daripada 140mmHg) adalah faktor risiko utama untuk menyebabkan hiperplasia tisu berserabut retrolental pada bayi baru lahir (terutama bayi pramatang). Oleh itu, kepekatan oksigen bayi baru lahir harus dikawal ketat di bawah 40%, dan masa penyedutan oksigen harus dikawal.

Komplikasi 5: Keracunan oksigen

Manifestasi klinikal:

• Gejala keracunan oksigen pulmonari: sakit retrosternal, batuk kering dan dyspnea progresif, mengurangkan kapasiti vital
• Gejala keracunan oksigen serebrum: gangguan penglihatan dan pendengaran, loya, sawan, pengsan dan gejala neurologi lain. Dalam kes yang teruk, koma dan kematian mungkin berlaku.
• Manifestasi keracunan oksigen okular: atrofi retina. Jika bayi pramatang mengambil oksigen terlalu lama dalam inkubator, retina akan mengalami penyumbatan saluran darah yang meluas, penyusupan fibroblas, dan percambahan gentian retrolental, yang boleh menyebabkan kebutaan.